In de zomer van 2025 veranderen de bovenzalen van Kasteel Ruurlo in kijkdozen, kamers in kamers en kruiproutes van karton. In de eerste museale solotentoonstelling van Jemima de Jonge (2001) loop je door onwerkelijke werelden waarin de grenzen tussen video, installatiekunst, performance art en theater moeilijk te trekken zijn.
Vervreemding van het alledaagse
In De Jonges immersieve werk is het kantelpunt belangrijk: wanneer slaat iets aangenaams om in iets ongemakkelijks? Wanneer verandert iets grappigs in iets tragisch of leidt een gevoel van veiligheid naar een penibele situatie? Vanuit een interesse in de menselijke geest zoekt De Jonge naar zowel de verbeelding als de vervreemding van het alledaagse. Verlangen, heimwee, schrikreacties, compulsief gedrag, paranoia: een breed spectrum aan menselijk gevoel en gedrag krijgt in haar werk een plaats.
Als een lucide droom
De Jonges werk voelt als een lucide droom, als het moment tussen waken en slapen of als een overgang van donker naar licht. Ze plaatst je in een tussenwereld, waar je vooral ervaart en slechts beperkt kunt handelen. De Jonge speelt met schaal en perspectief, waardoor je je tegelijk reusachtig en piepklein kunt voelen.
Vormen tussen kunstvormen
Net als de expressionistische filmmakers Robert Wiene en Fritz Lang en multidisciplinaire kunstenaars als Michel Gondry, William Kentridge en Mika Rottenberg zoekt De Jonge naar vormen tussen kunstvormen. De manier waarop ze overtuigend verscheidene hoofdrollen in haar eigen werk vertolkt doet denken aan het werk van Cindy Sherman. Met sets, miniaturen en green screens creëert ze een realiteit die afwijkt, maar toch overtuigt. Ze bouwt spanning op met bijna niets, waarbij duidelijk wordt hoe verfijnd haar gevoel voor timing en montage is. In de aanwezigheid van De Jonges werk word je bewust van jezelf en je eigen ongemak. Iets klopt er niet… maar wat?
‘De terugkerende speelsheid in al mijn werk komt voort uit mijn behoefte om zowel het donker als het licht in te vluchten. Met behulp van beelden breng ik de twee tegenpolen samen: een trap vertegenwoordigt zowel het begin als het einde.'
- Jemima de Jonge
Over Jemima de Jonge
Jemima de Jonge studeerde in 2023 cum laude af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. In haar nog jonge kunstenaarsloopbaan won ze verschillende prijzen: de Jan Roëde Prijs, de Ron Mandos Residency Award en recentelijk nog de Sacha Tanja Penning. Haar werk Enter Amazons werd tijdens het Eye Research Lab in 2022 uitgeroepen tot meest verrassende film en in hetzelfde jaar riep Eye haar uit tot een van de Badlands filmtalenten.
