Carel Willink

Nu te zien
Lowres Museum MORE Kasteel Ruurlo zaal 9 Foto Eva Broekema

Statig, raadselachtig, elegant en de wereld op een afstand, Carel Willink (1900-1983) is de koele grootmeester van het neorealisme. Vanaf zijn dertigste groeide zijn reputatie als weergaloos schilder van monumentale, architectonische decors en onheilspellende luchtlandschappen.

De opstelling in Kasteel Ruurlo toont de ontwikkeling van een zoekende kunstenaar, die zich later ontplooit tot de nooit geëvenaarde schilder van een technisch perfect, elegant en raadselachtig oeuvre. De collectie in het kasteel is roulerend, maar er zijn altijd topstukken te zien van de meesterschilder.

Wil je alvast in de stemming komen? Willink hield van jongs af aan van klassieke muziek. Alles van Rachmaninoff, die hij had zien optreden, vond hij prachtig. In zijn atelier luisterde hij graag naar klassieke muziek op de radio en naar het pianospel van zijn 2de echtgenote Wilma. Met dank aan Sylvia Willink. Beluister onze speciale playlist op Spotify.

Lowres Carel Willink Meisjesportret met kralen 1925 Collectie Museum MORE

De jonge kunstenaar

Al op jonge leeftijd kwam Carel Willink in contact met de schilderkunst. Zijn vader was naast autohandelaar (uniek in die tijd) amateurschilder en stimuleerde zijn zoon om ook te gaan schilderen. Nadat hij tijdens zijn studie bouwkunde en medicijnen zijn draai niet kon vinden, is Carel Willink vertrokken naar Berlijn om kunstschilder te worden.

Tijdens zijn studie aan de Internationale Vrije Academie in Berlijn experimenteert Carel Willink met verschillende moderne stijlen. Al snel raakte hij onder de indruk van het expressionisme van de Duitse George Grosz, wat ook terug te zien is in zijn werk. Hij speelde met schaduwen en klassieke elementen.

Afbeelding: Carel Willink | Meisjesportret met kralen | 1925 © Mrs Sylvia Willink c/o Pictoright

Carel Willink Zebras In Rood Rotslandschap 1958 Copyright Sylvia Willink Quiël 1 1024X902
Carel Willink | Zebra's in rood rotslandschap | 1958 | Copyright Sylvia Willink-Quiël c/o Pictoright

Ziener van de kunst

Door veel te experimenteren, ontwikkelde Carel Willink zijn eigen stijl. Geïnspireerd door de Italiaanse schilder Giorgio de Chirico, creëerde Willink verlaten straten, pleinen en parken die Willinks eigen ‘handelsmerk’ werden. Maar hij wilde meer: uitblinken in precisie en technische perfectie. Hij legde een enorme ambitie – en geduld – aan de dag. Hij bestudeerde Oude Meesters uit de 16e en 17e eeuw die hij bewonderde, zoals Holbein en Vermeer. Rembrandt kon hem minder bekoren, zijn werk ‘rook te veel naar zweet en bloed’.

Afbeelding: Carel Willink | Zebra's In Rood Rotslandschap | 1958 | © Mrs. Sylvia Willink c/o Pictoright

Willink hield van koel

Vrouwelijk naakt is bij hem nooit erotisch maar altijd esthetisch. Misschien wel intellectueel. Al hielp ‘intellect’ niet bij schilderen, meende hij. ”Als je schildert zit je geest in de punt van je penseel”. Maar Willink had ook humor en is weleens omschreven als een ‘geamuseerd pessimist’. Het lijkt bijna alsof hij een gave had in het voorspellen van historische gebeurtenissen. Want voorspelde hij met zijn apocalyptische schilderijen uit de ‘bange jaren ‘30’ het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog? De dreigende sfeer op het doek schreeuwt het bijna. Willink werd na de oorlog met terugwerkende kracht vaak beschouwd als een soort ziener.

Carel Willink Landschap met kerncentrale 1982 Collectie Museum MORE Sylvia Willink Pictoright

De moderne tijd

Willink bleef in de jaren ’50 en daarna stijlvast doorschilderen. Het grote publiek bleef hem bewonderen, captains of industry en societyfiguren vroegen hem als hun portrettist. Zo schilderde hij portretten van biermagnaat Freddy Heineken en koningin Juliana.

Carel Willink haalde de moderne tijd zijn eigen universum binnen, met kerncentrales en atoomexplosies. Die combineerde hij met verwoeste tempels geruïneerde standbeelden. Nog altijd dreigde de teloorgang van onze beschaving in de wereld volgens Willink. Maar de essentie van zijn kunst had geen politieke of maatschappelijke boodschap: “De kern van mijn werk is een dodelijke verliefdheid op de realiteit”.

Carel Willink, Landschap met kerncentrale, 1982, Collectie Museum MORE, © Sylvia Willink - Pictoright

Koude concentratie

Schilderen was volgens hem een zaak van ‘koude concentratie’. De uitdaging zat hem in nieuw licht werpen op de werkelijkheid. Schaken met vervreemdende elementen. In Willinks schilderijen verschenen exotische dieren, zoals zebra’s, lama’s en miereneters. Zoals ook de bekende kameel in het park van Versailles.
 

Ontdek de magie
van Carel Willink

Kasteel ruurlo thumb